Σε μια περίοδο λιτότητας άνευ προηγουμένου και πολυδιάστατης κρίσης για τη χώρα, η ελληνική κυβέρνηση επαληθεύει περίτρανα πως γνωρίζει άριστα την τέχνη του αντιπερισπασμού των πολιτών από όσα καταβαραθρώνουν την καθημερινότητά τους. Αυτή τη φορά, ο στόχος είναι η ελεύθερη κατασκήνωση όχι μόνο ως πρακτική αλλά και ως ιδέα. Διπλασιάζοντας το ύψος του διοικητικού προστίμου που επιβάλλεται στους ελεύθερους κατασκηνωτές, αδιαφορεί για το 73% των Ελλήνων που αδυνατεί ουσιαστικά να κάνει διακοπές όπως μας πληροφορεί το Ινστιτούτο Καταναλωτών. Την ίδια στιγμή, πιστή στην «εφαρμογή» του νόμου με κάθε κόστος, νομιμοποιεί με συνοπτικές διαδικασίες τις πολεοδομικές αυθαιρεσίες σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Οι «εγκληματίες» βρέθηκαν φέτος στις παραλίες της Κρήτης (Πρέβελη και νήσο Χρυσή) για τους οποίους σχηματίστηκε δικογραφία για παραβάσεις της νομοθεσίας περί ίδρυσης και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκήνωσης. Παράλληλα, «καθόλα νόμιμοι» τοπικοί οικονομικοί παράγοντες «αξιοποιούν» παραλίες που ανήκουν σε όλους και κάθε ένα από εμάς (οικοδόμηση ξενοδοχειακών μονάδων, αναψυκτήρια, ενοικίαση ομπρελών κοκ) με το αζημίωτο. Μια κυβέρνηση που τόσο κόπτεται για το «καλό» των πολιτών της χώρας, όπως ακούραστα μας αποδεικνύει, θα πρέπει να γνωρίζει πως η ελεύθερη κατασκήνωση αποτελεί μοναδική επιλογή διακοπών για όσους πλήττονται οικονομικά και η απαγόρευσή της έρχεται σε αντίθεση με τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της ατομικής ελευθερίας και της ισότητας στην απόλαυση των συλλογικών αγαθών.
Η πλήρης αναθεώρηση της ισχύουσας νομοθεσίας, αποτελεί ενδεδειγμένο μέτρο σύμφωνο με τις επιταγές του Συντάγματος, ενώ είναι γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία αντανακλά την πλέον συντηρητική και φοβική άποψη για το δημόσιο χώρο. Έρχεται σε αντίθεση με συνταγματικές διατάξεις που αφορούν στο δικαίωμα για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ.1), εκδήλωση του οποίου αποτελεί το δικαίωμα απόλαυσης των περιβαλλοντικών αγαθών. Δικαίωμα που απορρέει επίσης από το άρθρο 24 παρ. 1 Σ. για την προστασία του περιβάλλοντος. Επιπλέον θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η σκηνή θεωρείται κατοικία και συνεπώς καλύπτεται από άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος), ενώ επιτρέπεται η είσοδος αστυνομικού οργάνου μόνο παρουσία δικαστικού λειτουργού. Φυσικά, όλα τα παραπάνω φαίνονται μάλλον «νομικίστικα» για μια κυβέρνηση που ούτε σεβασμό έχει στους νόμους της ελληνικής Πολιτείας αλλά ούτε και γνώση ότι Νόμος που λυγίζει κατά τα καλά και συμφέροντα (βλέπε αυθαίρετα) δεν λογίζεται Νόμος.
Από την άλλη, ελευθερία σημαίνει ευθύνη και γι' αυτό το λόγο η κατασκήνωση θα πρέπει να είναι και υπεύθυνη. Θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες που θα αφήνουν πίσω την ομορφιά που βρήκαν οι κατασκηνωτές από την πρώτη μέρα. Η φύση δεν είναι για εκμετάλλευση και εκπόρνευση αλλά για απόλαυση και σεβασμό. Θα πρέπει να γνωρίζουν οι κατασκηνωτές ότι δεν έχουν δικαίωμα να αφήσουν πίσω τα σημάδια τους, πλαστικά ή άλλα, φεύγοντας. Όχι φωτιές, όχι φώτα σε παραλίες ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας, όχι σακούλες και σκουπίδια, όχι στην καταστροφή της παραθαλάσσιας βλάστησης. Εδώ χρειάζεται ο νόμος και η σοβαρότητα, όχι φαιδρότητες όπως αυτές που ζήσαμε στην Κρήτη. Η ελευθερία σημαίνει και ευθύνη.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε ότι ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα επέτρεπε την ελεύθερη κατασκήνωση θέτοντας συγκεκριμένους περιορισμούς (σχετικά με τις συνθήκες υγιεινής, την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος) θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν να υποχρεωθούν θεσμικά οι Ο.Τ.Α. εντός χρονικού διαστήματος όχι μεγαλύτερου από έξι μήνες) να καθορίσουν οι ίδιοι περιοχές ελεύθερης κατασκήνωσης εντός της επικράτειας τους, στις οποίες θα εξασφαλίσουν στοιχειώδεις υποδομές.
Οικολόγοι Πράσινοι
Περιφερειακή Οργάνωση Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου