Οι Οικολόγοι Πράσινοι της Μεσσηνίας για την ΠΟΤΑ

Ούτε σταγόνα χαμένη !
(Αυτό μας προτρέπουν οι διαφημίσεις να κάνουμε)
Όμως, πόσα τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων σταγόνες χάνονται στα γήπεδα του ΓΚΟΛΦ; !
Να γιατί είμαστε αντίθετοι στα γήπεδα του γκολφ
ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΓΗ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
Να γιατί είμαστε αντίθετοι στις ΠΟΤΑ Μεσσηνίας

Γκολφ και νερά

Σε μια παρθένα, αγροτική αλλά και προστατευόμενη περιοχή Natura (λιμνοθάλασσα Γιάλοβας, κόλπος Βοιδοκοιλιάς, κόλπος Ναυαρίνου), στη δυτική Μεσσηνία, με πλούσια βιοποικιλότητα, (χαμαιλέοντας, καταφύγια πουλιών κλπ), με μια υπογραφή ξαφνικά ξεφυτρώνουν, από το πουθενά, τρεις πόλεις (περιοχές ΠΟΤΑ) που διεκδικούν υποδομές μιας πόλης 40.000 περίπου κατοίκων. Ενώ μια άλλη πόλη (περιοχή ΠΟΤΑ) στο Μεσσηνιακό Κόλπο – Ριζόμυλος – διεκδικεί υποδομές ίσου μεγέθους με το σύνολο των οικισμών του δυτικού Μεσσηνιακού Κόλπου. Μόνο, λοιπόν, τα τέσσερα (4) γήπεδα γκολφ που θα κατασκευαστούν στη Μεσσηνία, θα απομυζούν τόσο νερό, όσο χρειάζονται καθημερινά τέσσερις (4) πόλεις των 12.000 κατοίκων η κάθε μία, ενώ μια σειρά από άλλες χρήσεις, όπως οι δεκάδες κοινόχρηστες και οι εκατοντάδες ατομικές πισίνες και κατοικίες (δωμάτια, σουίτες, διαμερίσματα) εκτινάσσουν τις ποσότητες σε δυσθεώρητα ύψη.
Όλα αυτά συμβαίνουν κυρίως στην περιοχή της δυτικής Μεσσηνίας, όπου τα τελευταία χρόνια οι συνεχώς αυξανόμενες περίοδοι ξηρασίας πλήττουν όλο και πιο σκληρά τον πληθυσμό, τις καλλιέργειες και τα οικοσυστήματα εν γένει, ενώ οι αρμόδιες Υπηρεσίες δεν έχουν δεδομένα για τα νερά της περιοχής. Όλο και περισσότερες ελαιοκαλλιέργειες γίνονται αναγκαστικά ποτιστικές, όλο και μεγαλώνει ο αριθμός των γεωτρήσεων των αγροτών και ο αριθμός των κυβικών μέτρων νερού των γεωτρήσεων που χρησιμοποιούνται για την άρδευση. Οι υδατικές ανάγκες ωστόσο, επειδή πολλαπλασιάζονται εκθετικά, πιέζουν τους αγρότες να ζητούν από το κράτος, επιτακτικά πλέον, την κατασκευή λιμνοδεξαμενών για τη συλλογή των επιφανειακών υδάτων των ρεμάτων ή την ανόρυξη γεωτρήσεων δημοτικού ή κοινοτικού χαρακτήρα.
Καθ' όλο το έτος 2008 δεν υπήρχε σχεδόν ημέρα που μην έβλεπε κανείς στα ΜΜΕ της Μεσσηνίας μια διαμαρτυρία σχετικά με το θέμα της έλλειψης πόσιμου νερού σε κάποιο χωριό που βρίσκεται εντός των ορίων των δήμων της ΠΟΤΑ, όπως των όμορων Δήμων Χώρας, Δήμου Πύλου – της ίδιας της πόλης της Πύλου – του Δήμου Χιλιοχωρίων (Χανδρινού) ή ακόμη και άλλων περιοχών όλης σχεδόν της Μεσσηνίας.
Το αθηνοκεντρικό κράτος, βέβαια, εδώ και χρόνια είναι πολύ φειδωλό και γραφειοκρατικό σε υποδομές (όπως π.χ λιμνοδεξαμενές), πολύ απόμακρο από όλα τα ουσιαστικά ζητήματα της αγροτικής παραγωγής. Εν ονόματι της «ανάπτυξης» αφήνει να καταστρέφονται οι πεδιάδες (π.χ της Αττικής ή της Βοιωτίας, αφήνει τη Θεσσαλία στα πρόθυρα υδατικής κατάρρευσης – για να καταληστέψει τα νερά του Αχελώου –, τσιμεντοποιεί την πεδιάδα της Μεσσηνίας γύρω από τον ποταμό ΠΑΜΙΣΟ ("Μακαρία Γη", σύμφωνα με τον Παυσανία) και έχει αναγάγει σε «βαριά βιομηχανία» της χώρας την οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση των πεδιάδων, των δασών και των ακτών. Τρώμε από τις σάρκες μας, ενώ παράλληλα την ίδια στιγμή αποπαραγωγικοποιείται ολόκληρη η χώρα.
Οι μονάδες της ΠΟΤΑ στις οποίες θα οδηγούνται οι τεράστιες ποσότητες των υδάτινων πόρων της περιοχής (ήδη ποτίζονται τα γκολφ του Ρωμανού) μετατρέπουν τους κατοίκους της περιοχής ντε φάκτο σε «επαίτες (ζητιάνους) των υπολειμμάτων του ύδατος»… Πολύ σύντομα η υπεράντληση των υδάτων θα μεταβάλει την περιοχή σε μια ημιέρημη ζώνη και τους κατοίκους σε «πρόσφυγες νερού», σε έναν αιώνα που το νερό γίνεται ο πιο πολύτιμος πόρος, σύμφωνα με τα στοιχεία όλων των διεθνών οργανισμών .
Ο επενδυτής των ΠΟΤΑ κινείται ωσεί επικυρίαρχος, καθώς πραγματοποιεί έρευνες για τα νερά της ευρύτερης περιοχής κάτω από ένα αδιευκρίνιστο, πεπαλαιωμένο νομικό καθεστώς, που εσκεμμένα δεν ευθυγραμμίζεται στις νέες δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες (παρ’ όλο ότι υπάρχει αυστηρό νομικό καθεστώς από την Ε.Ε που θέτει αυστηρούς κανόνες στη διαχείριση των νερών).

Γκολφ και «φεουδαρχία»

1. Η μεγάλη ιδιοκτησία (των 10.000 περίπου στρεμμάτων), καθιστά την επιχείρηση αυτή ως μια πρώτη εμφάνιση μιάς νέας – φεουδαρχικού τύπου – ιδιοκτησίας στη χώρα μας. Οι οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να επηρεάζει ο επενδυτής την τοπική κοινωνία είναι κατά πολύ υπέρτερες των δυνάμεων αντίστασης των δημάρχων των μικρών Δήμων αλλά και των κατοίκων της περιοχής, ενώ η ανυπαρξία θεσμών και δομών για τη διαχείριση των πολύτιμων πόρων καθιστούν την συμπεριφορά του επενδυτή, ως συμπεριφορά ενός «επικυρίαρχου»: «Παρακολουθεί» με πανεπιστημιακούς τα νερά της περιοχής (για να τα προσφέρει στο λαό, άραγε; – μα δεν είναι δικά του – ή για να τα σφετεριστεί ο ίδιος;) και εγκαθιστά ‘σταθμούς’ παρακολούθησης του περιβάλλοντος κλπ. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω της «ενεργητικής» απουσίας των κρατικών φορέων ή μάλλον εν μέσω τελετών προς τιμήν του, ενώ παράλληλα προσφέρει μικροδωρεές (π.χ δωρεάν μελέτες προς τους δημάρχους), από τα χρήματα του ελληνικού λαού – πράγματα που θυμίζουν άλλες ιστορικές περιόδους ή μάλλον την εικόνα ενός κράτους που καταρρέει.
2. Η νέα χάραξη μεγάλου τμήματος της εθνικής οδού Πύλου –Γιάλοβας (πρόκειται για έναν υπέροχης ομορφιάς δρόμο που αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόλπο) περιμετρικά της μονάδας της ΠΟΤΑ Πύλου δείχνει 1ον) ότι αντιμετωπίζονται οι Έλληνες και οι ξένοι επισκέπτες ως ανεπιθύμητοι και 2ον) ότι οι μονάδες του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μετατρέπονται σε κλειστά κλαμπ. Ο νέος δρόμος φαντάζει ως χάραξη τύπου «Δρόμοι Αμαζονίου».
3. Αυτό το είδος του «τουριστικού προϊόντος» μας βρίσκει εντελώς αντίθετους και για έναν άλλο, πάρα πολύ σημαντικό, λόγο : νερό και γκολφ για τους ολίγους και δίψα ΄ή νερό με το σταγονόμετρο για τους πολλούς! Έτσι προκρίνεται ένα μοντέλο προκλητικής κατανάλωσης των πόρων της περιοχής αλλά και του Πλανήτη εκ μέρους μιάς ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, ενώ τα δισεκατομμύρια των φτωχών του κόσμου ζουν με ένα δολάριο την ημέρα! Το ίδιο συμβαίνει σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες ή κυβερνήσεις κρατών αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις γόνιμων εδαφών και νερού των φτωχών χωρών έναντι πινακίου φακής, για να εξασφαλίσουν τρόφιμα για τους λαούς τους, ενώ οι ντόπιοι λιμοκτονούν. (Ιδού, το νέο πρόσωπο της αποικιοκρατίας) …

Οικονομικά δεδομένα

1. Οι επιδοτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και για τις 4 μονάδες, που δόθηκαν ή που πρόκειται (;) να δοθούν στον επενδυτή από το κράτος, θα μπορούσαν να είχαν δοθεί σε εκατοντάδες αγρότες και μικρομεσαίους, για να αναπτύξουν τον αγροτουρισμό, να αναστυλωθούν τα εγκαταλειμμένα χωριά, να δημιουργηθούν μικρές μεταποιητικές μονάδες, μικρές τουριστικές επιχειρήσεις, για αγορές γης και εξοπλισμού για νέους αγρότες, επιστήμονες κλπ. Και όλες αυτές οι δράσεις θα μπορούσαν να βρίσκονται επίσης σε μια κατεύθυνση βιώσιμης διαχείρισης της περιοχής, όπου κάθε δραστηριότητα θα συνυπάρχει με τις άλλες και όλες μαζί θα συνυπάρχουν με τα οικοσυστήματα.
2. Η επιλογή του κράτους να δοθούν αυτά τα χρήματα σε έναν και μόνο επενδυτή, που είναι μάλιστα και πολυεκατομμυριούχος, δείχνει την επιλογή των κυβερνήσεων να στηρίξουν το μεγάλο κεφάλαιο, να περιφρονήσουν τους μικρομεσαίους και να επιδεινώσουν την οικονομική τους κατάσταση. Έτσι αντί να προωθήσουν τους ελεύθερους παραγωγούς, τα ελεύθερα επαγγέλματα και τους ελεύθερους ανθρώπους, προτιμούν την μετατροπή των νεοελλήνων σε γκαρσόνια και καμαριέρες μιας προκλητικής, επιδειξιομανούς και σπάταλης ολιγαρχίας, παρακαλώντας τους πολιτικούς ‘για μια θέση στον ήλιο’.

Πράσινη επένδυση !

1. Ο επενδυτής χρησιμοποιεί την οικολογία και την προστασία του περιβάλλοντος ως άλλοθι, επιδεικνύει το γκαζόν ως πράσινη επένδυση και αποκρύπτει με πολύ προσοχή τις τεράστιες ποσότητες νερού που θα απορροφούν δωρεάν οι επιχειρήσεις του. Η κατασκευή και λειτουργία μιάς τέτοιας επένδυσης – στο Νότο του Νότου της Ευρώπης, απέναντι από τη φλεγόμενη Αφρική – απαιτεί τεράστιες ποσότητες πόρων. Δεν μπορούμε να δεχτούμε, στην εποχή της παγκόσμιας Κλιματικής Αλλαγής, που αλλάζει τα πάντα στη ζωή μας, μια δράκα επιδειξιομανών ολιγαρχών να δίνουν με αυτόν τον προκλητικό τρόπο το παράδειγμα της σπατάλης, της χλιδής και της προκλητικής πολυτέλειας στο φτωχό λαό, οδηγώντας τη ζωή μας και τον Πλανήτη στην καταστροφή «για ένα καπρίτσιο των ΓΚΟΛΦΕΡΣ» !
2. Έχει γίνει τεράστια προπαγάνδα και πληρωμένη διαφήμιση για τα οφέλη των ΠΟΤΑ, αλλά οι αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας θηριώδους επένδυσης δεν έχουν αναλυθεί. Πουθενά δεν έχουμε δει οποιανδήποτε αρνητική συνέπειά της. Δεν υπάρχουν συνέπειες; Διατυμπανίζουν οι υπέρμαχοι αλλά και οι πολιτικοί «προ-ιστάμενοι» της ΠΟΤΑ ότι «ομελέτα, χωρίς να σπάσουν αυγά, δεν γίνεται». Θέλουν να πουν, δηλαδή, πως ομελέτα είναι οι ΠΟΤΑ και ‘τα σπασμένα αυγά’ το κατεστραμμένο – ανθρωπογενές και φυσικό – περιβάλλον. Ιδού, λοιπόν: Οι φύλακες του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ είναι συνήγοροι της καταστροφής!
3. Μέσα από τους σχεδιασμούς και τα έργα αυτά ζούμε τη φρίκη μιας παράλογης οικονομικής και πολιτικής ομηρίας! Και, ενώ για το πότισμα του γκαζόν των ΠΟΤΑ Ρωμανού και Πύλου και για τη λειτουργία των κοινόχρηστων και εκατοντάδων ιδιωτικών πισίνων έχει ληφθεί πρόνοια για την κατασκευή λιμνοδεξαμενών, αλλά και – την προώθηση με ταχύτατες διαδικασίες – έργων ύδρευσης (από τις ήδη υπάρχουσες πηγές της περιοχής για άμεσες αλλά και μεσοπρόθεσμες ανάγκες των δύο ΠΟΤΑ), δεν έχει ληφθεί καμία πρόνοια για την κατασκευή λιμνοδεξαμενών για τις ανάγκες των τοπικών καλλιεργειών αλλά και της ύδρευσης των κατοίκων.
4. Όταν οι κρατικοί φορείς έπαιρναν τις αποφάσεις τους (Νόμος 2545/1997, άρθρο 29) για τις ΠΟΤΑ σε ποιες ανεξάρτητες επιστημονικές αρχές και μελέτες βασίστηκαν; Πότε μελέτησαν και για πόση χρονική διάρκεια τη ροή των ρεμάτων, τη στάθμη της επιφάνειας των υπογείων υδάτων, τις επιτρεπόμενες ποσότητες κατανάλωσης νερού κάθε γεώτρησης, τις αυξανόμενες ανάγκες των καλλιεργειών, την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τα περιθώρια νερού για νέες καλλιέργειες, για νέα ξενοδοχεία κλπ, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα όλων αυτών των δράσεων;
5. Πότε ενημερώθηκαν οι τοπικές κοινωνίες από ανεξάρτητες επιστημονικές αρχές για την πρωτοφανή στην ιστορία του πολιτισμού εμφάνιση του Φαινομένου του Θερμοκηπίου; (Εδώ, οι πιο πολλοί άνθρωποι, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν ότι οι ξηρασίες είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο). Πότε ενημερώθηκαν σφαιρικά για την κλιματική πορεία του πλανήτη; Πότε ενημερώθηκαν πραγματικά για την κατάσταση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων της περιοχής τους και για τα όρια μιας βιώσιμης άντλησής τους; Πώς λοιπόν κλήθηκαν να αποφασίσουν για μια τέτοια επένδυση με μόνο τα σχέδια, τις αποσιωπήσεις, την προπαγάνδα της εταιρείας και των κυβερνήσεων; (Ίδια περίπτωση π.χ με την τεράστια προπαγάνδα και την απαράδεκτη – οικονομικά και ηθικά – διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων – που εκ των υστέρων συνειδητοποίησε ο ελληνικός λαός πόσο ήταν το πραγματικό κόστος που κλήθηκε να πληρώσει).
6. Για όλους τους παραπάνω λόγους και κυρίως εξ αιτίας της δραματικής εξέλιξης του φαινομένου της Κλιματικής Αλλαγής των τελευταίων χρόνων (όπως π.χ μας αναφέρουν τα νέα -άκρως ανησυχητικά έως εφιαλτικά- ευρήματα του Συνεδρίου 2500 επιστημόνων από 80 κράτη στην Κοπεγχάγη το Μάρτιο του 2009, ο Γ. Γ του ΟΗΕ κ. Μπαν Γκι Μουν, και ο πρόεδρος της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ κ. Πακάουρι),

Διεκδικούμε :

Ένα πραγματικά φιλοπεριβαλλοντικό και φιλοοικολογικό Χωροταξικό Σχέδιο του Τουρισμού στην πράξη και όχι στα λόγια, με σεβασμό στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και ιδίως στις προστατευόμενες περιοχές της ΦΥΣΗΣ (Περιοχές NATURA). Το Σ.τ.Ε. έδειξε το δρόμο, τον οποίον δεν βλέπει το ΥΠΕΧΩΔΕ και η Κυβέρνηση.
Την άμεση τροποποίηση και αναθεώρηση αυτής της επένδυσης (από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές), δηλαδή, να μη λειτουργήσει ως περιοχή ΓΚΟΛΦ. Για τη διαδικασία αυτή ζητάμε Έλληνες και Ευρωπαίους ελεγκτές περιβάλλοντος (από Ανεξάρτητες Αρχές).
Να απαγορευτεί νομοθετικά η ίδρυση τέτοιων μονάδων στο μέλλον σε όλη τη νότια Ευρώπη (και όχι και να τις επιδοτούμε).
Θέτουμε θέμα διαφάνειας για όλες τις συγχρηματοδοτούμενες δράσεις (από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, από τις πιο μικρές π.χ δημοτικές επιχειρήσεις, μέχρι τις πιο μεγάλες, τα υπουργεία ή τους δημόσιους οργανισμούς). Ζητάμε την ηλεκτρονική αποτύπωση όλων των φάσεων (νομικών και οικονομικών ) των διαδικασιών κάθε τέτοιας επένδυσης, ώστε να έχουν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι πολίτες.
Πλήρη εφαρμογή του νέου νόμου της Ε.Ε για τη διαχείριση των υδάτων.

Καλούμε

Τον ελληνικό λαό να μην καμφθεί από την προπαγάνδα της εταιρείας και των οργάνων του κράτους – που της κάνουν πλάτες – και να μην ταυτιστεί με τα όνειρα της ολιγαρχίας, αλλά να διεκδικήσει όλα όσα θα καταστήσουν τη ζωή του αξιοπρεπή και τη ζωή των παιδιών του ευοίωνη, στη γη που κατέχουν επί γενεές ολόκληρες.

Ό,τι και να γίνει, Γη και Ύδωρ από τη συνείδησή μας ο επενδυτής δεν πρόκειται να πάρει ποτέ…

Καλαμάτα Μάιος 2009
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ