Η απόφασή μας αυτή μας έφερε ανάμικτα συναισθήματα: Πίκρα για τον άπειρο χαμένο χρόνο και για τη διάψευση των προσδοκιών μας, ανακούφιση αφού δε θα παίξουμε ένα ρόλο στον οποίο δεν πιστεύουμε, ξαλάφρωμα από ένα βαρίδι που σέρναμε εδώ και χρόνια, ελπίδα πως τώρα θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με τα πραγματικά πολιτικά προβλήματα του τόπου μας.
Θεωρούμε ότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας έχει αποτύχει αφού δεν μπορεί να δώσει προοπτική στους πολίτες αλλά τους εγκλωβίζει ανάμεσα σε αβέβαιες επιλογές. Θεωρούμε ότι η πολιτική οικολογία είναι η μόνη πολιτική στάση ή ιδεολογία που έχει απαντήσεις για όλο το φάσμα των προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου. Θεωρούμε ότι ο χώρος της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα είναι υπαρκτός αλλά έτυχε κακής μεταχείρισης, χειραγώγησης και από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων.
Πιστεύουμε πως η καταναλωτική κοινωνία που στηρίζεται στην καταλήστευση των φυσικών πόρων δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς για πολύ ακόμα, αλλιώς θα επέλθει μια βίαιη πολιτισμική κατάρρευση, τα πρώτα σημάδια της οποίας τα ζούμε ήδη. Οι γενικολογίες περί βιώσιμης ανάπτυξης είναι πλέον ανεπαρκείς και η πράσινη εμπορευματοποίηση δεν είναι η απάντηση. Για να εξασφαλιστεί αξιοπρεπής ζωή σε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη είναι ανάγκη να γίνουν βαθιές αλλαγές στο αξιακό μας πλαίσιο, στον τρόπο ζωής, στην παραγωγή, στο σχεδιασμό. Στην Ελλάδα της γενικευμένης κρίσης αλλά και σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο ο ρόλος ενός φορέα της πολιτικής οικολογίας θα έπρεπε να είναι η βαθιά και συνεχής κριτική στο πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και αξιακό μοντέλο που μας οδήγησε και μας κρατά καθηλωμένους στην κρίση, η προβολή της ποικιλόμορφης πρότασης της πράσινης οικονομίας, της αποκέντρωσης και της απομεγέθυνσης, η προστασία των φυσικών πόρων, του περιβάλλοντος και της άγριας φύσης από τους κινδύνους που εντείνει η κρίση, η υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η σύγκρουση με το κατεστημένο που εμπορεύεται γη και ύδωρ.
Οι περισσότεροι από μας ήρθαμε στους Οικολόγους Πράσινους από το 2007 και μετά επειδή θεωρήσαμε ότι είναι ο φορέας της πολιτικής οικολογίας που θα μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο. Διαψευστήκαμε όμως πολλές φορές όταν καταλήφθηκε από καιροσκόπους που τον μετέτρεψαν σταδιακά σε έναν μηχανισμό προσωπικής ανέλιξης, παραγοντισμού, βιοπορισμού κ.λπ. και πάντως οτιδήποτε άλλο πλην ενός σοβαρού πολιτικού φορέα που συζητά, παράγει πολιτική, εκφράζει ένα κομμάτι της κοινωνίας και είναι απαραίτητος στη χώρα.
Δεκάδες μέλη της άλλοτε κραταιάς Π. Κ. Ηρακλείου από το 2009 και μετά, παραιτήθηκαν, έφυγαν, έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα. Μείναμε εμείς οι τελευταίοι να επιμένουμε με μια παράλογη ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη. Καταγγείλαμε πολλές φορές την πορεία που είχε πάρει το κόμμα και καταθέσαμε πολλές προτάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Αντιμετωπιστήκαμε όμως συχνά σαν αφελείς.
Μετά από ακόμα άλλο ένα παρακμιακό μη-πολιτικό συνέδριο από το οποίο απέχει ένα τεράστιο μέρος του φάσματος της πολιτικής οικολογίας, μετά από την διαπίστωση ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουν πια στελέχη, κότσια και νεύρο να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, μετά την διαπίστωση ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν να πάρουν καμία πρωτοβουλία για την συσπείρωση του χώρου της πολιτικής οικολογίας και μετά την πολυαναμενόμενη απόφαση να στηρίξουν ένα άλλο κόμμα με αντάλλαγμα την διατήρηση του άρρωστου αυτού μηχανισμού στη ζωή με ξένη τεχνική υποστήριξη, δεν έχουμε άλλη δικαιολογία να επιμείνουμε να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε μέλη αυτού του κόμματος.
Η τελευταία μας ελπίδα ήταν να προκληθεί μια συνεννόηση των δυνάμεων της πολιτικής οικολογίας με σκοπό την δημιουργία ενός νέου φορέα, που θα κατέβαινε ή όχι στις εκλογές, αλλά πάντως θα επιχειρούσε την ανασυγκρότηση αυτού του απολύτως χρήσιμου για τη χώρα πολιτικού χώρου. Γνωρίζαμε όμως ότι αφού αυτή η πρωτοβουλία δεν είχε ξεκινήσει με άλλες ευκαιρίες στο παρελθόν θα ήταν απίθανο να ξεκινήσει μέσα στην φούρια αυτής της τόσο πολωμένης εκλογικής αναμέτρησης.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω και με τις διαθέσιμες επιλογές που απέμειναν σήμερα προ των εκλογών αισθανόμαστε ότι ως ομάδα δεν είμαστε σε θέση να παίξουμε το ρόλο που αντιστοιχεί στην πολιτική οικολογία. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν υπάρχουν πλέον ως επιλογή. Οι Πράσινοι - Αλληλεγγύη και ο ίδιος ο Νίκος Χρυσόγελος ως ένα εξέχον στέλεχος του χώρου εκφράζουν ένα μικρό μέρος του φάσματος της πολιτικής οικολογίας που μόνο του δεν μπορεί να μας καλύψει. Σεβόμαστε το ρόλο και την υπόσταση κομμάτων όπως ο Σύριζα, η Δημάρ και το Ποτάμι αλλά μια προεκλογική συνεργασία θα πρέπει να έχει ουσιαστικό προγραμματικό περιεχόμενο και όχι αόριστες γενικολογίες που καλύπτουν χάσματα αντιλήψεων. Σε επίπεδο κομμάτων σε πολλά από τα μεγάλα τοπικά ζητήματα έχουμε έρθει αντιμέτωποι. Αντίθετα συνεργαζόμαστε ομαλά και αποτελεσματικά με δεκάδες ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό από το χώρο της οικολογίας και της αριστεράς μέσα στις οργανώσεις των πολιτών και στην αυτοδιοίκηση.
Ο καθένας μας θα ψηφίσει κατά συνείδηση ό,τι νομίζει. Εμείς θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε όπως γνωρίζουμε και με μεγαλύτερη ένταση μέσα από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και της αυτοδιοίκησης στις οποίες δραστηριοποιούμαστε. Παραμένουμε ενεργοί και διαθέσιμοι και ευελπιστούμε αύριο να πάρουμε μέρος ή να ξεκινήσουμε μαζί με άλλους μια πρωτοβουλία δημιουργίας ενός ανοιχτού φόρουμ μιας σύγχρονης πολιτικής οικολογίας. Σε αυτό να μπορεί να πάρει μέρος ισότιμα και χωρίς ηγεμονισμούς όλο το φάσμα του χώρου και αρχικά χωρίς την φθοροποιό δέσμευση ότι θα πάρουμε μέρος στις βουλευτικές εκλογές.
Τα (πρώην) μέλη της ΠΚ Ηρακλείου των Οικολόγων Πράσινων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου