ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑΙ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΟΧΙ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑΙ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΟΧΙ
Για ένα σχολείο με σεβασμό στη διαφορετικότητα!

Η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης στην Ελλάδα παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Ελλάδα διαθέτει το μόνο Σύνταγμα στην Ευρώπη το οποίο αρχίζει με θρησκευτική επίκληση, αυτήν της Αγίας Τριάδας, καθώς και το μόνο Υπουργείο που συστεγάζει Εκπαίδευση και θρησκεία. Η εκπαίδευση ως θεμελιακός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους έχει θεσμοθετημένα (Σύνταγμα, αναλυτικά προγράμματα) επιφορτισθεί να γαλουχήσει γενιές μαθητών και μαθητριών με βάση της αρχές του ελληνοχριστιανισμού.
Έγκριτοι νομικοί υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο σφιχτός αυτός εναγκαλισμός εκπαίδευσης και ορθόδοξης εκκλησίας, από καταβολής του ελληνικού κράτους, έχει επιτρέψει την παρείσφρηση θεοκρατικών στοιχείων στο χώρο του σχολείου και έχει εκχωρήσει στην εκκλησία την εξουσία για παρέμβαση στα εκπαιδευτικά πράγματα τόσο στο στενά εκπαιδευτικό επίπεδο (ύλη ιστορίας, βιολογίας κλπ) όσο και στο τελετουργικό (πρωινή προσευχή, εκκλησιασμός, θρησκευτικές γιορτές). Στα αναλυτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων (πλην της γ’ βάθμιας) είναι πρόδηλος, σαφής και ρητός ο σκοπός της διδασκαλίας των θρησκευτικών η οποία ουσιαστικά αποβλέπει στην ενστάλαξη των αξιών που πρεσβεύει η ορθόδοξη θρησκεία και την πνευματική, θρησκευτική χειραγώγηση των μαθητών και των μαθητριών.

• Η διδασκαλία των θρησκευτικών είναι κατηχητικού τύπου καθώς αποσκοπεί στην ενίσχυση του θρησκευτικού φρονήματος και όχι στην μετάδοση θρησκειολογικών γνώσεων.

• Είναι μονοφωνική γιατί αφορά την ‘επικρατούσα θρησκεία’ και αποκλείει αλλόθρησκους/ες εκπαιδευτικούς από την διδασκαλία.

• Είναι υποχρεωτική για όλους/ες τους μαθητές και τις μαθήτριες για τους/τις οποίους/ες δεν έχει δηλωθεί από τους γονείς άλλο δόγμα.

Η επιβολή της ορθόδοξης χριστιανικής κουλτούρας στο ελληνικό σχολείο θέτει σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα παιδιά, δημιουργεί μαθητές και μαθήτριες α’ και β’ κατηγορίας “πετώντας” ουσιαστικά έξω από την κοινή σχολική ζωή όσες/ους έχουν διαφορετικό θρησκευτικό προσανατολισμό και αναδεικνύοντας με τον πιο εναργή τρόπο τις ανακολουθίες και τις αντινομίες του συστήματος. Η δυνατότητα για αποχή από το μάθημα των θρησκευτικών και την προσευχή για τα ετερόδοξα παιδιά, ρύθμιση η οποία υποτίθεται πως προστατεύει τα δικαιώματά τους, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τον δήθεν φιλελεύθερο και ανοιχτό χαρακτήρα του ελληνικού σχολείου αλλά αυτό που κάνει ουσιαστικά είναι να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον στιγματισμό τους και κατ’ επέκταση για τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Γι αυτό πολύ συχνά γονείς και παιδιά επιλέγουν να μην ασκήσουν το δικαίωμά τους αυτό. Μιλάμε ουσιαστικά για ένα σχολείο δυσανεκτικό στο διαφορετικό θρησκευτικό προσανατολισμό, ένα σχολείο που πόρρω απέχει από το όραμά μας (αλλά και από τις εξαγγελίες των εκάστοτε υπουργών) για ένα σύγχρονο και προοδευτικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Ζητάμε τον πλήρη θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής εκπαίδευσης.
Θέλουμε ένα σχολείο προοδευτικό, κοσμικό, δημοκρατικό με σεβασμό προς τη διαφορετικότητα, ικανό να εφαρμόσει το ίδιο αυτά που επιχειρεί να διδάξει

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Η Θεματική Ομάδα Παιδείας