ΔΑΚΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΑΝΙΑ...

Το σκάνδαλο του Λεμπαϊσίντ και μερικές επισημάνσεις για το θέμα της δακοκτονίας

H συνεχιζόμενη –με κυβερνητική απόφαση- χρήση του εντομοκτόνου Lebaycid (Λεμπαϊσίντ - εμπορική ονομασία του οργανοφωσφορικού σκευάσματος Fenthion - Φενθείον) στη δακοκτονία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα και, παράλληλα, ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα: Οι κυβερνητικές υπηρεσίες μεθόδευσαν εν ψυχρώ τις διαδικασίες για να συνεχιστεί (για πόσο ακόμα;) η μαζική κατανάλωσή του, με αποτέλεσμα σημαντικότατα κέρδη για την πολυεθνική Bayer που το παράγει δεκαετίες τώρα. Οι όποιες, -νομικίστικου τύπου- δικαιολογίες προβάλλουν, δεν αλλάζουν την ουσία του ζητήματος: Από τη στιγμή που το συγκεκριμένο παρασκεύασμα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον άνθρωπο και στο περιβάλλον (γι' αυτό αποφασίστηκε να σταματήσει η κυκλοφορία του από την Ε.Ε.), και υπάρχουν πολύ καλύτερες εναλλακτικές λύσεις, η δακοκτονία έπρεπε να γίνει χωρίς αυτό. Ως Οικολόγοι Πράσινοι, καταγγέλουμε τη μεθόδευση αυτή, που φέρνει τη χώρα μας στην ίδια μοίρα με τις πιο καθυστερημένες χώρες της Αφρικής ή με τις «Δημοκρατίες της Μπανάνας» της Λατινικής Αμερικής.

Μερικές επισημάνσεις για τη δακοκτονία:
Η δυσκολία της αντιμετώπισης του δάκου στο νομό Χανίων δεν έχει να κάνει μόνο με τις τοπικές κλιματικές συνθήκες –(βασικά θερμοκρασία και υγρασία)- που συνήθως είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την αναπαραγωγή, την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό του δάκου, αλλά και με το γεγονός της μονοκαλλιέργειας της ελιάς. (Ολος ο νομός έχει γίνει ένας συνεχόμενος ελαιώνας, και οι δακοπληθυσμοί κυκλοφορούν και πολλαπλασιάζονται εύκολα παντού). Παλιά υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία καλλιεργειών (στάρια, όσπρια, αμπέλια, οπωροφόρα διάφορα), πράγμα που, πέρα από διατροφική επάρκεια και οικονομική σταθερότητα εξασφάλιζε και καλύτερη οικολογική ισορροπία και προστασία από εχθρούς.

Η ομαδική και συντονισμένη προσπάθεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του δάκου. Για να προληφθεί η προσβολή του καρπού είναι αναγκαίο να χρησιμοποιείται αποτελεσματικά το υπάρχον σύστημα δακοκτονίας που απαιτεί τη συνεργασία κρατικών υπηρεσιών, ελαιοπαραγωγών και διαφόρων ιδιωτικών φορέων. Αν όλες οι περιοχές με ελιές, κατά το δυνατόν, δέχονται ταυτόχρονα χειρισμούς με μεθόδους που καταστρέφουν τους δακοπληθυσμούς, όπως οι κλασικοί δολωματικοί ψεκασμοί-κατά προτίμηση με νέες πιο αβλαβείς ουσίες- (αλλά και οι παγίδες μαζικής παγίδευσης), δεν θα υπήρχε προσβολή του καρπού, επομένως ούτε ανάγκη για τοπικές καλύψεις με εντομοκτόνα, που και κόστος έχουν και επιβαρύνουν το λάδι και το περιβάλλον. Γι' αυτό και, παρ' όλο που αναγνωρίζουμε τα διάφορα προβλήματα και ατέλειες του συστήματος, είμαστε αντίθετοι στην τάση ορισμένα δημοτικά διαμερίσματα να ζητούν να βγούν εκτός συστήματος (για διάφορους λόγους - μικρή παραγωγή, αποφυγή πληρωμής της εισφοράς στο Ταμείο Προστασίας Ελαιοπαραγωγής, προτίμηση ιδιωτικών ψεκασμών). Η πρακτική αυτή μειώνει την αποτελεσματικότητα του συστήματος της δακοκτονίας, και δημιουργεί αυξημένη πιθανότητα

Τελειώνοντας, τονίζουμε πως τα μέσα αντιμετώπισης του δάκου εξελίσσονται συνεχώς, και θα έπρεπε και το σύστημα της δακοκτονίας να εκσυγχρονίζεται ανάλογα, και όχι να περιμένουμε 50 χρόνια για να μπούν, για παράδειγμα, οι συνθετικές πυρεθρίνες στους ψεκασμούς, επειδή το αρμόδιο υπουργείο λειτουργεί ως αντιπροσωπεία της Bayer! Ενημερωτικά, σήμερα στην αγορά εκτός από διαφόρων ειδών παγίδες και συνθετικά εντομοκτόνα σχετικά ακίνδυνα, υπάρχει ακόμα και μικροβιολογικό εντομοκτόνο για δολωματικούς ψεκασμούς, που επιτρέπεται ακόμα και από τον ευρωπαϊκό κανονισμό της βιολογικής γεωργίας.

Οικολόγοι Πράσινοι
Πολιτική Κίνηση Χανίων