Το ασφαλιστικό ζήτημα στην Ελλάδα και η γυναίκα εργαζόμενη

Το ασφαλιστικό πρόβλημα γενικότερα και ειδικά σε σχέση με τις γυναίκες δεν μπορούμε να το δούμε μέσα στα στενά πλαίσια "εμβαλωματικών" μεταρρυθμίσεων που προτείνει η κυβέρνηση, αλλά μέσα σ’ ένα πλαίσιο πολιτικών βιώσιμης ανάπτυξης που θα παίρνει υπόψη της:

1. την οικονομική εξασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων ανεξάρτητα από φύλο.


2. την ισοτιμία μεταξύ των διαφορετικών οικονομικών, κοινωνικών και πληθυσμιακών κατηγοριών που συνυπάρχουν στην αγορά εργασίας,

3. το δικαίωμα όλων να ζουν και να εργάζονται σε περιβάλλον που εξασφαλίζει υγιεινές συνθήκες εργασίας και ποιότητα ζωής.

4. την κοινωνική πραγματικότητα της σύγχρονης γυναίκας όπως αυτή προκύπτει σήμερα από την πολλαπλότητα των ευθυνών της και την ανυπαρξία υποδομών αναγκάζοντάς την να μην επιλέγει την οργάνωση της ζωή της και την διαχείριση του χρόνου της με βάση τις προτεραιότητες της αλλά να εγκλωβίζεται σε ανελαστικούς ρόλους εργαζόμενη, σύζυγος, μητέρα, κόρη, κλπ.

5. το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού χωρίς ουσιαστικά μέτρα κοινωνικής πολιτικής για την αντιμετώπισή του.

Γι' αυτό οποιεσδήποτε αλλαγές στο ασφαλιστικό ζήτημα πρέπει να συνοδεύονται από την δημιουργία κοινωνικών υποδομών με στόχο να αποφορτίσουν τη γυναίκα από το ρόλο του κατεξοχήν παρόχου προνοιακής φροντίδας που σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό το κράτος Πρόνοιας:

- Βρεφονηπιακοί σταθμοί, - κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων,

- κέντρα για άτομα με ειδικές ανάγκες,

- υπηρεσίες στήριξης της μητρότητας είναι υποδομές που λείπουν από τη χώρα μας και πρέπει να δημιουργηθούν με την πρωτοβουλία της κρατικής μέριμνας και να ενισχυθούν μέσα από την ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, εφόσον δημιουργηθεί το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέπει, θα ενισχύει και θα ενθαρρύνει την ανάληψη σχετικών πρωτοβουλιών οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν την ευθύνη του Κράτους.

Η δυνατότητα αποφόρτισης των γυναικών θα τις βοηθήσει εφόσον το επιλέξουν στην ανάληψη ενεργού ρόλου στην κοινωνία και στην εργασία καθώς και στην προώθησή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων, όπου αυτή τη στιγμή η γυναικεία συμμετοχή στη Ελλάδα καταγράφεται αρκετά χαμηλή σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε.

Το παραπάνω πλαίσιο θεωρούμε ότι πρέπει να προωθηθεί ταυτόχρονα και όχι εκ των υστέρων με τα παρακάτω μέτρα:

• Ρύθμιση των ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών με παράλληλο διεξοδικό διάλογο για το θέμα της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης μετά από αξιόπιστη και εμπεριστατωμένη μελέτη για την βιωσιμότητα των ταμείων.

• Εξίσωση των προνοιακών παροχών των εργαζομένων γυναικών μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθώς στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ανισότητα σε βάρος των ιδιωτικά εργαζομένων γυναικών.

• Αναγνώριση του χρόνου κύησης και λοχείας στα συντάξιμα χρόνια των γυναικών.

• Αναγνώριση της γονικής αδείας στους γονείς, αδιάκριτα από φύλο, για ένα χρόνο, με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση και δικαίωμα επιστροφής στην εργασία χωρίς καμία απώλεια των δικαιωμάτων τους.

• Πρόωρη συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως φύλου σε ειδικές κατηγορίες απασχολουμένων σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, όπως και σε γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες.

• Εφαρμογή συστήματος αυστηρού ελέγχου της μερικής απασχόλησης των γυναικών για την αποτροπή της εκμετάλλευσης και καταστρατήγηση του χρόνου εργασίας τους.

• Νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας των μεταναστών/τριών με την απλούστευση των διαδικασιών για την κάρτα εργασίας, γεγονός που θα ενδυναμώσει τα ασφαλιστικά ταμεία, θα συμβάλλει στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ ντόπιου και εισαγόμενου εργατικού δυναμικού και θα περιορίσει τα φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία.

• Αναγνώριση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των συντρόφων εκτός γάμου, ατόμων που συμβιούν, ανεξάρτητα από φύλο.

• Ενημερωτική καμπάνια και ειδικά μέτρα για να ασφαλιστούν τα συμβοηθούντα άτομα -στην πλειονότητά τους γυναίκες- που απασχολούνται σε οικογενειακές επιχειρήσεις και που αποτελούν σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού της χώρας.

• Εξάλειψη των ανισοτήτων εις βάρος των γυναικών σε πολλά ασφαλιστικά ταμεία, που εμποδίζουν έμμεσα την είσοδο τους σε συγκεκριμένα επαγγέλματα.

• Δημιουργία τοπικών γραφείων ασφάλισης σε επίπεδο αυτοδιοίκησης για την πληροφόρηση του πολίτη σχετικά με τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

• Ελάχιστη σύνταξη για όλους/ες πάνω από το εκάστοτε οριζόμενο όριο της φτώχειας, έτσι ώστε κάθε ηλικιωμένο άτομο να έχει δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.

Πιστεύουμε ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα ασφαλιστικό σύστημα που να εγγυάται ένα κοινωνικά δίκαιο βιοτικό επίπεδο για τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από φυλή και φύλο, το οποίο θα βοηθά στην εξισορρόπηση μεταξύ εργασίας και ελεύθερου χρόνου.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ