Κυβέρνηση και τρόικα καταπατούν δικαστικές αποφάσεις και το ελληνικό Σύνταγμα, παραβιάζουν ακόμη και βασικά στοιχεία του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως τα γνωρίσαμε από τη γαλλική επανάσταση του 1789: Η διάκριση των εξουσιών, δικαστική, εκτελεστική, νομοθετική ήταν μια κατάκτηση της δημοκρατίας για να περιορίσει τον αυταρχισμό της εξουσίας και τη συγκέντρωσή της σε ένα πρόσωπο ή μια μικρή ομάδα. Η κυβέρνηση οφείλει να σέβεται τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις, εάν θέλει να δίνει και το παράδειγμα στους πολίτες. Δεν μπορεί άλλα να κρίνουν τα δικαστήρια, κι άλλα να πράττει η κυβέρνηση παρακάμπτοντας τις αποφάσεις τους, όταν οι δικαστικές αποφάσεις δεν βολεύουν τα μεγάλα συμφέροντα, ντόπια και ξένα.
Στην περίπτωση της επένδυσης στο Κάβο Σίδερο, μόνο το γήπεδο γκολφ 18 οπών που προβλέπεται να δημιουργηθεί, απαιτεί νερό όσο μια ολόκληρη πόλη 11.000 κατοίκων, σε μια περιοχή που έχει όλους κι όλους 15.000 κατοίκους και ήδη πλήττεται από λειψυδρία και φιγουράρει σε όλες τις μελέτες με τις απειλούμενες με ερημοποίηση περιοχές. Για το γκαζόν του γηπέδου γκολφ θα στερηθεί το νερό για ύδρευση και άρδευση ολόκληρος ο πληθυσμός της περιοχής. Αλλά κι η «λύση» της αφαλάτωσης που προβάλλουν ως εναλλακτική, είναι ενεργοβόρα. Θα καίμε πετρέλαιο για να παράγουμε νερό, ιδού ο παραλογισμός, όταν θέλουν κάποιοι να εισάγουν μοντέλα ανάπτυξης από άλλες περιοχές, που έχουν άλλο κλίμα κι άλλο πολιτισμό. Στις βόρειες χώρες όπου υπάρχουν γήπεδα του γκολφ, το κλίμα είναι διαφορετικό, το χορτάρι είναι αυτοφυές, δε χρειάζεται να σπαταλάνε νερό και να δηλητηριάζουν τη γη με χημικά για να βγει με το ζόρι γκαζόν, όπως σε περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο.
Η όλη επένδυση με τα τρία προβλεπόμενα τουριστικά χωριά, τις 2.000 περίπου νέες κλίνες ξενοδοχείων, έρχεται να διασπάσει οποιαδήποτε ισορροπία και να παραβιάσει κάθε όριο, φυσικό και πολιτιστικό στην περιοχή. Οι 1.200 θέσεις εργασίας που υπόσχονται είναι είτε προσωρινές είτε για κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο προσωπικό, μια πρακτική που ήδη τη βλέπουμε σε ξενοδοχειακές μονάδες της Κρήτης. Η οικονομική βιωσιμότητα του όλου σχεδίου είναι αμφίβολη, σε μια περίοδο που ο μαζικός τουρισμός πνέει τα λοίσθια, δίνοντας τη θέση του στον ποιοτικό τουρισμό που θέλει μικρά μεγέθη, τοπικά προϊόντα, γνωριμία με την τοπική κουζίνα, σεβασμό της φύσης και του τοπικού πολιτισμού και των ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών στοιχείων κάθε περιοχής.
Αντί να ξεπουλάνε τη γη, το νερό και το μέλλον της Κρήτης, θα έπρεπε αντίθετα να προστατεύουν τα αποθέματα νερού, να στηρίζουν τις ντόπιες μικρές τουριστικές επιχειρήσεις, να ενθαρρύνουν τη στροφή στην αναστήλωση παραδοσιακών οικισμών, τον οικοτουρισμό που σέβεται τη φύση, τα όρια, τον πολιτισμό του τόπου που επισκέπτεται. Θα έπρεπε να στηρίζουν μια αυτοδύναμη τοπική οικονομία που θα παράγει πρώτα απ’ όλα με καθαρό βιολογικό τρόπο τα προϊόντα διατροφής που χρειάζεται ο τόπος και στη συνέχεια θα εφοδιάζει τις μικρές τουριστικές επιχειρήσεις και θα κάνει εξαγωγές, δίνοντας δουλειά και εισόδημα στην τοπική κοινωνία. Παράλληλα, η δημιουργία Φορέων Διαχείρισης για τις περιοχές που εντάσσονται στο δίκτυο προστασίας των τελευταίων ευρωπαϊκών οικοτόπων NATURA 2000, θα μπορούσε να δημιουργήσει πάνω από 1.000 νέες θέσεις εργασίας στο Λασίθι, αξιοποιώντας σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια.
Το μοντέλο του μαζικού τουρισμού και των γιγάντιων τουριστικών επενδύσεων έχει αποτύχει. Φέρνει μόνο πρόσκαιρα κέρδη για τους επενδυτές κι αφήνει κληρονομιά τσιμέντου, λεηλασίας των φυσικών πόρων, διάλυσης του τοπικού πολιτισμού.
ΠΚ Χανίων των Οικολόγων Πράσινων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου